نگاهم کرد پنداشتم دوستم دارد

نگاهم کرد در نگاهش هزاران شوق عشق را خواندم

نگاهم کرد دل به او بستم

نگاهم کرد...

اما بعد ها فهمیدم که فقط نگاهم کرد

آخرین شب گرم رفتن دیدمش

لحظه های آخرین دیدار بود

او به رفتن بود و من در اضطراب                                                       

دیده ام گریان دلم بیمار بود                                                          

گفتمش از گریه لبریزم نرو

گفت جانا ناگزیرم ناگزیر

گفتم او را لحظه ای دیگر بمان

گفت میخواهم ولی دیر است دیر                               

در نگاهش خیره ماندم ناامید

سر نهادم غمزده بر دوش او

بوسه های گریه آلودم نشست                                                              

بر رخ وبر لاله های گوش او                                                                

از سخن ماندیم وبا رمز نگاه

گفت میدانم جدایی زود بود

با نگاه آخرش در بین ما                                          

های های گریه بدرود بود

در من هستی و این همه ز من جدا                      با من هستی و دیده ات بسوی غیر
بهر من نمانده راه گفتگو                            تو نشسته گرم گفتگوی غیر

غرق غم دلم به سینه می تپد                     با تو بی قرار و بی تو بی قرار
وای از آن دمی که بیخبر زمن                   مهرمن ز قلب خود زنی کنار

سایه تو ام بهر کجا روی                             سر نهاده ام به زیر پای تو
چون تو در جهان نجسته ام هنوز                تا که برگزینمش به جای تو

 
شادی و غم من هستی به حیرتم                         خواهم از تو ... در تو آورم پناه
موج وحشیم که بی خبر ز خویش                گشته ام اسیر جذبه های ماه

 
گفتی از تو بگسلم ...ترا رها کنم            رشته وفا مگر گسستنی است ؟
بگسلم ز خویش و از تو نگسلم          عهد عاشقان مگر شکستنی است ؟

دیدمت شبی بخواب و سرخوشم                وه ... مگر به خوابها ببینمت
غنچه نیستی که مست اشتیاق                    خیزم و ز شاخه ها بچینمت

شعله میکشد به ظلمت شبم                             آتش کبود دیدگان تو
ره مبند... بلکه ره برم شوق                         در سراچه غم نهان تو